بودنت را دوســــــــــــــــــــــــــــــــــت دارم....
وقتی مـــــــــــــــرا ...دربر میگیری ....

و به آغوشــــــــــــت ســــــفت... مرا می فشـــــــــــــــاری...

وادارم مــــــــــی کنی که...
به هیچ کس فکر نـــــــــــــــــــــکنم ....


جز تـــــــــــــــــــــــــو....!

رنــــج کشــــد مـــــادر از جفـــــای پســــر لیـــــک

آنچـــه کشیــــده ست هیـــــچ رنــــــج ندانـــــــد

رنـــــج پســـــــربیشتــــــر کشــــــدپــــــدر،امــــا

چــــــون پســـــر آدم نشــد   زخویش برانــــــــد

مـــــادر بیچـــــاره هــــرچـــــه طفـــــل کـــند بـد

رانــــــدن او را ز خـــــــــویشــــــــتن نتــــــــــــواند

شـــــیره جــــــان گــــــر بــــــود به کاســــه مادر

زان نچـــــشــــد تا به طفــــــل خــــود نچشــــاند

حضرت علی (ع) می فرماید:ما (صحابه)با رسول الله(ص) در مسجد نشسته بودیم ناگاهان مصعب بن عمیر (رض)وارد شد در حالی که بر بدن او فقط یک چادر بود که به آن پیوند پوستین زده بود از مشاهد این حال و یادآوردن حال او

قبل از اسلام ،رسول الله(ص) را گریه گرفت(چرا که حضرت مصعب بن عمیر قبل از مسلمان شدن لباس نرم و قیمتی می پوشید) سپس ارشاد فرمودند : ای مسلمانان حال ......

ناخــــــواستــــه بـــه دنيــــــا امـــــدن، مخفيـــــانه گـــــريستــــن

ديــــــوانـــــه وار عشـــــق ورزيـــــدن

وعــــاقبــــت در حســــرت آنـــچـــه دل ميخـــواهـــــدو منــــطـق نمـــــي پـــذيـــرد مـــــردن

ترسم اي مـــــــرگ نيايي تو و من پير شوم

ويـن قدر زنــده بمانـــم كه زجـــان سيــر شوم

آســـــمانـا،زره مهــر مــــرا زود بكـــــش

كـــه اگـــر ديــر كشــي ،پيـــر وزميـــن گيـــر شوم

جوهـــر هســت و بــرش دارم و مانـــدم به غــلاف

چون نخــواهــم كــج و خونـــريز چــو شمشير شـــوم

منــم ان كشتــي طوفانــي دريايــي وجــود

كــه زامـــواج سيـــاست زبــر و زيــر شــــوم

پيش دشمـــن،ســپر افگنــدن مــن هســت محــال

در ره دوســت،گــر آمــاجگـــه تيـــر شــوم

غـــم مــخور اي دل ديــوانه، كــه از فيــض جنــون

چــون تــو مــن هــم پـس از ايــن لايــق زنجيــر شـوم